Z serii : wrzask mody - czarna skórzana kurtka lotnicza

Niemieccy piloci z czasów I wojny światowej nosili skórzane płaszcze     z długimi połami – spadek po XIX-wiecznej modzie.

 Długie poły przeszkadzały im w ciasnych kokpitach maszyn, więc obcinali je, uzyskując skórzane kurtki. W rezultacie taki rodzaj kurtek przyjął się wśród wszystkich lotników.

 W okresie II wojny światowej zaczęto je nazywać bomber jackets.        W latach 50. Stały się niezwykle modne od czasu, kiedy Marlon Brando  i James Dean pokazali się w nich w filmach „Młodzi gniewni” (1953)  i „Buntownik bez powodu” (1955).

Georgia O'keeffe - Orientalne maki

 

Amerykańska artystka, Georgia O’Keeffe 
uwieczniła na płótnie delikatne, szybko przemijające kwiaty. Jedwabiste, intensywnie czerwone płatki wypełniają całe płótno – maki są niemal dziesięciokrotnie większe niż             w rzeczywistości. 

Płatki maków są namalowane z niezwykłą precyzją, ale na obrazie brakuje liści i łodyg. Nie wiadomo, gdzie ich szukać. Widzimy tylko kwiaty, połyskujące czerwienią i czernią oraz gładkie, czerwone tło. Maki to popularne rośliny, ale sugestywna kompozycja każe nam spojrzeć na nie inaczej.      Dla Georgii malowanie jest sposobem odkrywania abstrakcyjnych kształtów i barw.

 O’Keeffe tak tłumaczyła swoje zamierzenia: „Nikt nie ma czasu, aby zobaczyć kwiat, który jest taki mały. Nie mamy czasu, ale potrzebujemy go, aby zobaczyć … Powiedziałam więc sobie: Namaluję to, co widzę … To, czym jest dla mnie kwiat, ale namaluję go w powiększeniu …Będzie tak ogromny, że nawet zabiegani nowojorczycy zatrzymają się,                  aby zobaczyć, jak ja widzę kwiaty”. Gładkie płótno, podobne do powierzchni odbitki fotograficznej, to efekt tysięcy delikatnych pociągnięć pędzla na specjalnie przygotowanym podłożu.

Z serii : Czytam, bo lubię

 

Anna Maziuk – Niedźwiedź szuka domu, Czarne, Wołowiec 2024

Życie misia z perspektywy człowieka to gawra z barłogiem i wyczekiwanie wiosny. Autorka przytacza bolesne historie prób okiełznania dumnych przedstawicieli gatunku. Pisarka opisuje pierwsze badania nad tymi zwierzętami, przygląda się ich ochronie     w Polsce i poza jej granicami, punktuje, jak nieprzemyślane ludzkie interakcje z misiami burzą porządek ich świata.

 Uświadamia proces synatropizacji, w wyniku którego zwierzęta tracą naturalne odruchy, w tym strach przed człowiekiem. W przypadku niedźwiedzi polega zwykle na niemal zupełnym przerzuceniu się na pożywienie dostarczane przez ludzi – tłumaczy Maziuk, a to dopiero początek niedźwiedzich problemów z gatunkiem ludzkim. 

Dla kogo spotkanie człowieka i  niedźwiedzia jest niebezpieczniejsze? Po lekturze książki odpowiedź nie jest oczywista. „W ogrodach zoologicznych w Polsce do dziś mieszkają zwierzęta, które są żywymi dowodami niewyobrażalnego zła , do jakiego zdolny jest człowiek” – pisze Maziuk i chwilę później udowadnia, że również te – jak by się zdawało – azyle często stwarzały tylko pozory bezpieczeństwa dla niedźwiadków.