środa, 23 marca 2016
wtorek, 22 marca 2016
Johann Wolfgang von Goethe

Niemiecki poeta przełomu XVIII i XIX wieku, jeden z najbardziej znaczących w skali światowej, dramaturg, prozaik, uczony, polityk. Osiemdziesiąt lat zabrało mu dojrzewanie do napisania dzieła życia. Kiedy kończył Fausta, był już pewien: tylko miłość posiada moc cofania czasu.
Do odegrania roli geniusza ojciec – prawnik, wywodzący się ze wzbogaconych chłopów Turyngii – przygotowywał go od najmłodszych lat. Armia prywatnych nauczycieli kształciła chłopca w językach (nawet w hebrajskim), literaturze i malarstwie. A sam ojciec nauczył Johanna żelaznej konsekwencji w działaniu i doprowadzania do końca każdego zamierzenia. Jednak już na początku drogi życiowej spotkał ojca bolesny zawód – syn nie mógł dać sobie rady z ukończeniem studiów prawniczych w Lipsku. Po trzech latach wrócił do domu we Frankfurcie nad Menem jako rozbitek – bez dyplomu i z przekonaniem, że droga jakiejkolwiekkariery jest przed nim zamknięta. Myśląc tak, popełniał jednak ogromny błąd. Bo w czasie jego lipskiego pobytu istotne okazało się bynajmniej nie zmaganie z prawniczymi formułami. Najważniejszy stał się drobny na pozór fakt, że młody Johann z upodobaniem oglądał na ścianach studenckich winiarni freski, przedstawiające legendę o Fauście, średniowiecznym alchemiku, który sprzedał duszę diabłu w zamian za odzyskaną młodość. A także to, że nie skąpił czasu na liczne flirty z dziewczętami. Kiedy kilka lat później jeden z takich flirtów przerodził się w trwałą, choć nieszczęśliwą miłość do pięknej Charlotty Buff, zaledwie 23-letni Goethe w trzy miesiące napisał powieść, w której oddał wszystkie cierpienia odrzuconego kochanka. Powieść nazywała się Cierpienia młodego Wertera i z dnia na dzień uczyniła z początkującego pisarza proroka nowej epoki – „burzy i naporu”.
Młody Goethe nabrał więc odwagi, by wprowadzać w życie swoje nowatorskie pomysły – nie tylko w literaturze. Niebawem nadarzyła się okazja. Na zaproszenie księcia Karola Augusta udał się do Weimaru, stolicy niewielkiego niemieckiego państewka, by z czasem objąć tu zarząd kopalń i lasów, komisji wojskowej i finansów. I dzięki tym wpływom wprowadzać liczne reformy społeczne .
Zajmowały mu one jednak tylko część czasu. Jednocześnie bowiem podróżował do Włoch, przywożąc stamtąd natchnienie dla najrozmaitszych form twórczości: od drobnych liryków przez dramaty po powieści i poematy filozoficzne. Dyskutował o nich w obszernej korespondencji z innym literackim gigantem epoki – Fryderykiem Schillerem. Znajdował także czas na badania geologiczne i studia botaniczne. Powoli jednak i jego niespożyte siły zaczęły się wyczerpywać. W 1810 roku zdecydował, że jako starcowi pozostaje mu już tylko pisanie wspomnień. Na szczęście przyjaciele przypomnieli legendę o Fauście, znaną mu od młodości. To był impuls, którego potrzebował starzejący się poeta. Po sześciu latach pracy , a na rok przed śmiercią, przyłożył pieczęć na rękopisie dzieła swojego życia – dramacie Faust. Najważniejszym jego przesłaniem jest myśl, że nawet w sędziwej starości możemy się poczuć młodo, jeżeli robimy to, co kochamy.
IB
wtorek, 15 marca 2016
Dzień Wiosny

Chińczycy uznają Święto Wiosny za jedno z najważniejszych. Na podstawie legend oceniają je na 4000 lat.
IB
Józef Mehoffer


IB
czwartek, 10 marca 2016
Dzień Kobiet a Dzień Mężczyzny
DZIEŃ KOBIET
Dzień Kobiet, to coroczne święto kobiet obchodzone 8 marca, jako wyraz szacunku dla ofiar walki o równouprawnienie kobiet. Jest to święto o stosunkowo długiej tradycji, ponieważ ustanowione zostało w 1910 r., a więc ponad 100 lat temu.
Ruchy robotnicze w Europie oraz Ameryce Północnej stanowią korzenie Międzynarodowego Dnia Kobiet. Pierwszy raz święto obchodzono 28 lutego 1909 r. w Stanach Zjednoczonych. W 1910 r. Międzynarodówka Socjalistyczna ustanowiła obchodzony na całym świecie Dzień Kobiet, który miał służyć rozpowszechnianiu idei równości kobiet i mężczyzn oraz poszanowaniu praw kobiet (w tym wyborczych).
Współcześnie Dzień Kobiet jest oficjalnym świętem w kilkudziesięciu krajach świata, mimo że nie wszędzie obchodzony jest 8 marca, np. w Tunezji Święto Kobiet obchodzone jest 13 sierpnia. W Polsce Dzień Kobiet stał się szczególnie popularny w czasach PRL. Tak wtedy, jak i dziś jest to dobra okazja do obdarowania kobiet kwiatami, słodyczami oraz innymi podarunkami.
DZIEŃ MĘŻCZYZN
Nie tylko kobiety mają swoje święto, od niedawna w kalendarzu zagościł Dzień Mężczyzn. Pomysł na to święto jest pochodną idei równości płci. Tradycja święta zapoczątkowana została w 1999 r. Na świecie jest on obchodzony oficjalnie 19 listopada, jednak w Polsce przyjęła się data 10 marca, czyli dwa dni po święcie kobiet.
Oprócz Dnia Mężczyzn w kalendarzu znajdują się jeszcze dwa pokrewne święta:
Dzień Ojca — obchodzony 23 czerwca,
Dzień Chłopaka — obchodzony 30 września.
Mimo, że "męskie" święta nie są tak popularne jak "kobiece", to nie mniej jednak stanowią doskonałą okazję do złożenia życzeń, czy wręczenia drobnego upominku (warto pamiętać, że mężczyźni najbardziej cenią praktyczne prezenty).
PM
poniedziałek, 15 lutego 2016
Światowy Dzień Kota

Koty duże i te ciut mniejsze, futrzane, pozbawione sierści, te już starsze i młode kocięta. To właśnie 17 lutego 2016 r. obchodzimy Światowy Dzień Kota (World Cats Day) - święto mające podkreślić znaczenie kotów w życiu człowieka. Pamiętajmy więc o tych przyjemnych zwierzaczkach, szczególnie, by nieść pomoc wolno żyjącym i bezdomnym.
Michał Anioł
18 lutego 2016 roku mija 452 rocznica śmierci Michała Anioła (właśc. Michelangelo Buonarrotiego), ur.1475 roku, włoskiego rzeźbiarza, malarza, architekta, poety, jednego
z najznakomitszych i najwszechstronniejszych artystów renesansu. Ambitny, ale i pełen kompleksów był typem samotnika. Uczył się we Florencji - malarstwa u malarza włoskiego D. Ghirlandaia, rzeźby u Bertolda, kustosza rzeźb antycznych w Ogrodach Medycejskich św. Marka. W 1490-92 przebywał na dworze Lorenza de Medici, gdzie zetknął się ze środowiskiem humanistów florenckich. Przebywał gł. we Florencji lub w Rzymie, dokąd był wzywany przez kolejnych papieży w celu realizacji ich zamówień. Już w najwcześniejszych płaskorzeźbach " Madonna na schodach", " Walka Centaurów z Lapitami " Michał Anioł przezwyciężył styl wczesnego renesansu, stosując formy bardziej ruchliwe, o większej sile dramatycznej. W dziełach M.A. harmonia i statystyka, które cechowały mistrzów dojrzałego renesansu ustąpiła miejsca dramatycznej ekspresji, niepokojowi i dynamiczności form. Twórczość M. A. nadała architekturze, rzeźbie i malarstwu nowy kierunek, zapowiadający przyszłe formy baroku. Słynne dzieła: Pieta, Dawid, Mojżesz, obraz - Święta Rodzina, dekoracje sklepienia kaplicy Sykstyńskiej w pałacu watykańskim, olbrzymi fresk przedstawiający - Sąd Ostateczny to imponujące dzieła.
IB
sobota, 13 lutego 2016
Walentynki

Cierpiąc umarłą byłam z Twojej woli.
Czemuż nie zerwie sieci misternej czas?
Gdzie pierś już pusta. Pali i boli.
Nie chcą mnie nawet diabły.
Miłość mi skrzydła przyprawiła.
Odziała w myśli ogniste i namiętne.
I tam wysoko w chmurach strach mnie ogarnia.
W dół patrzę ... spaść się boję.
Bo tak jak Ikar śmiało się wzbiłam,
i tak mnie chwalić będą.
" Do gwiazd dążyła, nie dotarła ..."
Jego oczy migocą nad zdradziecką tonią.
" Nie odwagę straciła życie tylko ...,
Bo dla niego warto choćby umierać,
choćby w zaświatach nić Ariadny tkać.
By jak Orfeusz wrócił po mnie w sennych bramach.
IB
niedziela, 10 stycznia 2016
Agatha Christie


Ta para uczyniła ją sławną i bogatą już z początkiem lat 20. Wydano ponad miliard egzemplarzy jej książek w języku angielskim oraz drugi miliard przetłumaczono na 45 języków obcych. Pod pseud. Mary Westmacott wydała kilka powieści obyczajowych, które również cieszyły się popularnością. Po drugiej wojnie światowej miała już status najlepszej autorki kryminałów na świecie. Odchodziła w zupełnie innej atmosferze niż wielu jej bohaterów: pełna pogody i satysfakcji. W " Autobiografii " napisała:" Dziękuję Bogu za dobre życie i miłość, jaką mi ofiarowano ".
niedziela, 3 stycznia 2016
Marcello Bacciarelli
5 stycznia 2016 roku mija 198 rocznica śmierci słynnego malarza, Marcello Bacciarellego. Włoski twórca działał w Warszawie w 1756-63; z tego okresu datuje się jego znajomość ze Stanisławem Augustem Poniatowskim. Następnie przebywał na dworze cesarskim w Wiedniu. W 1765 mianowany profesorem akademii w Dreźnie. W 1766 Bacciarelli przybył ponownie, teraz już na stałe do Polski; otrzymał szlachectwo i tytuł pierwszego malarza nadwornego; został kierownikiem Malarni na Zamku Królewskim w Warszawie (pierwsza w Polsce zawodowa szkoła malarska), generalnym dyrektorem budowli królewskich i gł. realizatorem polityki artystycznej króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Członek akademii wł., austr., i niem. oraz Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Warszawie, profesor na Oddziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warszawskiego. Wszechstronnie wykształcony, reprezentował w swej twórczości - dekoracyjnej i portretowej - typową sztukę dworską. Bacciarelli malował reprezentacyjne portrety króla (Portret Stanisława Augusta w stroju koronacyjnym) i osób z jego otoczenia oraz wielkie kompozycje alegoryczne, zdobiące plafony sal Zamku Królewskiego i pałacu w Łazienkach (Sala Salomona), a także obrazy rel. Na zlecenie króla malował też obrazy historyczne (cykl sześciu obrazów do Sali Rycerskiej, 22 portrety królów pol. do Sali Marmurowej na Zamku Królewskim) i o tematyce współczesnej. Duży zbiór prac Bacciarellego znajduje się na Zamku Królewskim i w Muzeum Narodowym w Warszawie.
IB
Subskrybuj:
Posty (Atom)