Przytul książkę - Papierowe miasta - John Green

 

Quentin Jacobsen – dla przyjaciół Q – ma  osiemnaście  lat i od zawsze jest zakochany we wspaniałej koleżance, zbuntowanej Margo Roth Spiegelman. W dzieciństwie przeżyli razem coś niesamowitego, teraz chodzą do tego samego liceum. Pewnego wieczoru w przewidywalne, nudne życie chłopaka wkracza    Margo    w   stroju  nindży i wciąga go w niezły bałagan.

 Po czym znika. Quentin wyrusza na poszukiwanie dziewczyny, która go fascynuje, idąc tropem skomplikowanych wskazówek, jakie zostawiła tylko dla niego. Żeby ją odnaleźć, musi przemierzyć setki kilometrów w USA. Po drodze przekonuje się na własnej skórze, że ludzie są w rzeczywistości zupełnie inni, niż sądzimy. Czy dowie się, kogo szuka 

i kim naprawdę jest Margo?

Przytul książkę - Żółwie aż do końca - John Green

 

Szesnastoletnia Aza Holmes nie zamierzała uczestniczyć w poszukiwaniu zaginionego miliardera Russella Picketta. Ma przecież wystarczająco dużo własnych zmartwień i lęków. Ale, gdy  stawką okazuje się sto tysięcy dolarów nagrody i wieloletnia przyjaźń z Daisy, Aza postanawia się zaangażować w coś poza szkołą          i walką z dręczącymi myślami.

 Musi zdobyć się na odwagę i odświeżyć znajomość z synem miliardera Davisem, a przede wszystkim pokonać przepaść, która oddziela ją od innych ludzi. To dla niej nie tylko niezwykła przygoda, ale też największe życiowe wyzwanie.

Najbardziej oczekiwana i najbardziej osobista książka Johna Greena. Przejmująca, ale i dodająca otuchy historia nastolatki zmagającej się z chorobą psychiczną. Powieść o rodzinie, przyjaźni, miłości
i pokonywaniu przeciwności losu.

Przytul książkę

 

Rozpoczynamy cykl spotkań z książką i zapraszamy do odwiedzania biblioteki szkolnej. 

To my książki – jesteśmy starsze i młodsze, ale chcemy być przyjaciółmi dla wszystkich.

Dzisiaj zapraszamy do refleksji nad aforyzmami i myślami o czytaniu.

 

Kto czyta – żyje wielokrotnie. Kto zaś z książkami obcować nie chce – na jeden żywot jest skazany. /Józef Czechowicz/

 

Czytanie to jest odnajdywanie własnych bogactw i własnych możliwości przy pomocy cudzych słów.

/Jarosław Iwaszkiewicz/

 

Czytanie rozwija rozum młodzieży, odmładza charakter starca, uszlachetnia w chwilach pomyślności, daje pomoc i pocieszenie w przeciwnościach. /Cicero/

 

Sztuka czytania jest niby nowym zmysłem, nieskończenie głębszym i rozleglejszym od wzroku. /Bolesław Prus/

 

Przyjaciel na całe życie

Nie trzeba molem być książkowym,

Grzbietu nad stołem ciągle schylać,

Od kartek nie odrywać głowy

i książki w rękę brać co chwila.

Lecz w dzień powszedni czy w niedzielę

sam na sam usiąść sobie,

witać się z nią jak z przyjacielem,

długo się bez niej nie móc obejść.

 

Nie trzeba bać się, że czasami

zmęczy nas książka lub znuży.

Bo ona chce pogadać z nami,

namówić chce nas do podróży,

pocieszyć chce, rozśmieszyć nieraz,

chce pożartować, bawić uczyć

i kolorowy świat otwierać

czarną literą – cennym kluczem. /Hanna Łochocka/

 

My dwaj  na całym świecie albo też my dwoje,

Najbliżej z sobą wiecznie jesteśmy złączeni,

Czytelniku nieznany, który słowa moje

Na własne przeżycia na zawsze przemienisz.

 /Antoni Słonimski/

 

Po lekturze

Zamykanie przeczytanej

książki to jak składanie

skrzydeł: koniec lotu … /Marian Piechal/

Cyprian Kamil Norwid

 

200 lat temu 24 września urodził się Cyprian Kamil Norwid -poeta, dramatopisarz, malarz, rzeźbiarz. Życie Norwida było pełne sprzeczności i paradoksów. Największym problemem twórcy była rosnąca przepaść pomiędzy jego utworami a oczekiwaniami współczesnego mu odbiorcy.

 Wychowany w tradycji romantycznej, przywykły do bogatej w alegorie, gloryfikującej wartości narodowe literatury, czytelnik nie rozumiał Norwida pełnych niedopowiedzeń, nowatorskiego zapisu interpunkcji . Zwłaszcza głoszone przezeń poglądy ujawniły przepaść  dzielącą poetę od jego współczesności. I choć pierwsze – z okresu warszawskiego- publikacje Norwida spotkały się z entuzjastyczną oceną, dały autorowi opinię twórcy genialnego, o renesansowej wszechstronności, to później na próżno zabiegał o wydanie swych dzieł.

 

Z najdoskonalszych, zebranych w cykl Vade-mecum liryków za życia poety ukazało się ledwie kilka wierszy. Jego utwory w istocie wyprzedziły swoją epokę – zostały na nowo odczytane  i docenione przez pokolenie twórców Młodej Polski; „odkrywcą” Cypriana Kamila Norwida był Zenon Przesmycki. Norwid pozostawił po sobie również dramaty: Pierścień wielkiej damy, Zwolon, Krakus, Wanda, poematy: Promethidion, Quidam, oraz pisma prozą, m.in. Czarne kwiaty, Białe kwiaty.

 

Narodowe Czytanie 2021 - Moralność pani Dulskiej

 

W ramach dziesiątej odsłony Narodowego Czytania 04.09.2021 r.  usłyszymy  „Moralność pani Dulskiej”  Gabrieli  Zapolskiej.  Utwór powstał  w ciągu   kilkunastu   dni   na   przełomie października  i listopada 1906 roku. Premiera odbyła się w grudniu, w Teatrze Miejskim w Krakowie. 

Na przykładzie Dulskiej i jej rodziny Zapolska przeprowadziła krytykę mieszczaństwa. Jest ona wymierzona przeciwko takim cechom, jak: moralne zakłamanie, skąpstwo, egoizm, pogarda dla ludzi stojących niżej, prymitywizm umysłowy. Nazwisko bohaterki dało początek pojęciu dulszczyzny, czyli kołtuńskiej, mieszczańskiej hipokryzji, ciasnocie horyzontów i wysokim mniemaniu o własnych walorach moralnych i intelektualnych. 

Moralność Dulskiej ogranicza się do zasady „prania brudów we własnym domu”, tuszowaniu skandalów, dbałością o pozory, przekonaniu, że pieniądz nie cuchnie. Nazwisko Dulskiej stało się synonimem ciemnoty, zacofania, cech kołtuna i filistra, tak znienawidzonych przez młodopolską i antymieszczańską opozycję.

Z serii: wrzask mody - Baseballówka

 Pierwsze czapki graczy baseballowych nie miały zbyt dużego daszka, ale w latach 30-tych Babe Ruth, amerykański gwiazdor sportu (1895-1948), zaczął nosić czapkę z długim daszkiem, aby skuteczniej osłonić oczy przed słońcem. Wkrótce baseballówka tego typu stała się narodowym amerykańskim nakryciem głowy, noszonym przez wszystkich bez wyjątku – od prezydenta po muzyków pop. Ci ostatni „załapali” ów styl w latach 70-tych, a fani z całego świata rozpowszechnili go w innych krajach

1 czerwca Dzień Dziecka

 

Prekursorem dzisiejszego Dnia Dziecka, było wydarzenie mające miejsce w Genewie w roku 1925. Odbyła się tam wówczas Światowa Konferencja na Rzecz Dobra Dzieci. Jednak oficjalnie święto Dnia Dziecka trafiło do kalendarza w roku 1954, gdy na forum międzynarodowym wystosowano apel o stworzenie mechanizmów mających zapewnić w przyszłości pokój na ziemi. Jednym z postulatów było zagwarantowanie bezpieczeństwa oraz możliwości rozwoju wszystkim dzieciom na świecie. Nowe święto zostało przyjęte z wielkim entuzjazmem i w kolejnych latach było już obchodzone w niemal każdym kraju. Początkowo nowy zwyczaj obejmował jedynie obdarowywanie najmłodszych drobnymi upominkami i prezentami. Później dzień ten stał się czasem przeznaczonym dla całej rodziny i w niektórych państwach dniem wolnym od pracy, by rodzina mogła być razem. W roku 1954 Organizacja Narodów Zjednoczonych ustaliła Deklarację Praw Dziecka, która pomogła rozpowszechnić wzniosłe ideały dotyczące życia i przyszłości dzieci. Wszystkie one zostały zapisane w Karcie Narodów Zjednoczonych. Wydarzenie to miało miejsce 20 listopada i to właśnie ten dzień w wielu krajach stał się symboliczną datą dnia najmłodszych. Jednak pomysłodawcy ogłosili wyraźnie, że wszystkie kraje powinny ustalić własne daty tego święta. Powinny one być historycznie lub kulturowo związane z dziećmi. Pierwsze odnotowane obchody Dnia dziecka w Polsce pochodzą z roku 1929. Wówczas święto to związane było z Kościołem  Katolickim. O poranku, przed szkołą dzieci i rodzice spotkali się na mszy, a po niej wszyscy szli do szkół, gdzie odbywały się przedstawienia i luźne, raczej żartobliwe lekcje w obecności rodziców. Aż do roku 1952 Dzień Dziecka w Polsce obchodzono nieoficjalnie we wrześniu. Następnie datę tą zmieniono na 1 czerwca. Zmiana dotyczyła całego bloku państw socjalistycznych, którego częścią była wówczas Polska. Organizacyjnie Dzień Dziecka obchodzony jest bardzo podobnie na całym świecie. Jednak nie wszędzie świętuje się w tym samym czasie.

 

Mama to słowo, jakie większość dzieci wymawia jako pierwsze. Nieprzypadkowo, ponieważ jest to najbliższa im osoba, z którą spędzają najwięcej czasu od samego urodzenia. To dzięki niej, przyswajamy po kolei potrzebne w życiu umiejętności i kształtujemy nasz własny charakter. Nic dziwnego, że na całym świecie obchodzimy święto, podczas którego chcemy naszej Mamie za wszystko podziękować. Dzień Matki w Polsce świętujemy 26 maja, a w wielu krajach celebrowany jest w zupełnie innym czasie. Niekiedy jest to nawet data ruchoma. Jednak na całej kuli ziemskiej święto to ma na celu wyrażenie szacunku i wdzięczności dla wszystkich matek. Nie sposób przyjrzeć się tradycji świętowania każdego z krajów. Nieważne jednak  kiedy obchodzimy to święto ani w jaki sposób je celebrujemy najważniejsze, by okazywać mamom szacunek każdego dnia.

Haenraets Willem

 

Willem Haenraets urodził się 9 października 1940 roku w Heerlen w Holandii. W wieku 16 lat rozpoczął naukę w Akademii Sztuk Pięknych w Maastricht. Cztery lata później uzyskał stypendium rządu belgijskiego na studia w Narodowym Instytucie Sztuk Pięknych w Antwerpii w klasie mistrzowskiej profesor Sariny (Atelier Opsomer) i profesora Vaartena. W swoich impresjonistycznych obrazach dodaje głównie abstrakcję i figurację. Atmosfera powstaje dzięki kolorom, światłu, poziomom i liniom. Abstrakcyjny element zawsze trwa, jednak obraz jest figuratywny. Willem inspiruje się otoczeniem, podróżami, przyrodą, ludźmi…