W wieku osiemdziesięciu dwóch lat zdecydował się porzucić wszystko, czym żył do tej pory. Jego dorobek mieścił się już wówczas w dziewięćdziesięciu opasłych tomach. Podpierając się kosturem, poczłapał do najbliższej stacji kolejowej, by odjechać w nieznane. Niemal całe życie upłynęło mu w majątku Jasna Polana, położonym w guberni tulskiej, w środkowej Rosji. Jednak równie znaczące w pisarskiej biografii Lwa Tołstoja były próby wyrwania się z tego rodzinnego gniazda.
Sam Tołstoj czuł, że jest u szczytu formy pisarskiej. Przymierzał się więc do jednego za drugim pomysłu literackiego. Studiował życie cara Piotra I, zgłębiał dzieje powstania dekabrystów, wnikał w epokę cara Mikołaja I. Wszystkie te plany porzucił jednak dla współczesnej powieści obyczajowej, która zabrała mu siedem lat życia. „Anna Karenina", jeden z najbardziej wnikliwych wizerunków kobiet, jakie zna literatura, została ukończona w roku 1877. Pisarz dotarł na szczyt swoich literackich możliwości i na tym szczycie poczuł się ogromnie samotny. Zabrakło idei, która mogłaby mu przyświecać w dalszym życiu. Poczucie pustki doskwierało mu tak bardzo, że był bliski samobójstwa.
Główną tezą T. jest potrzeba samodoskonalenia się człowieka, idea, której pozostał wierny do końca życia. Postawa moralna T. sprawiła, że cieszył się powszechnym poważaniem, a Jasna Polana stała się miejscem „pielgrzymek” intelektualistów.
IB
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz