Błękitne tancerki - Edgar Degas

 

Na obrazie widać tancerki przygotowujące się do wejścia na scenę. Można przypuszczać, że malarz przedstawił wycinek codziennego życia teatru. Artystki rozgrzewają się                      i poprawiają kostiumy, nieświadome, że ktoś je obserwuje.

 Kompozycja jest zdominowana przez sylwetki tancerek. Namalowane połyskliwym błękitem, zostały ukazane pomiędzy nieostrymi elementami scenografii teatralnej. Artysta oddał kształty za pomocą delikatnych muśnięć pędzla. Zamiast regularnych kształtów i linii widzimy miękkie nieostre barwy. Edgar Degas nazywał tę technikę „rysowaniem pędzlem”.

 Obraz przypomina pobieżny szkic, ale jest to zamierzony efekt, który mógł powstać dzięki zmysłowi obserwacji, doskonałym umiejętnościom i wieloletnim studiom. Degas namalował i wyrzeźbił setki tancerek. Fascynowały go ich ruchy, wdzięk i siła. Nauka tańca, wymagająca wielokrotnego powtarzania tych samych ćwiczeń, przypominała mu pracę malarza.

Z serii : Czytam, bo lubię

 

Witold Rybczyński, O architekturze, Rebis, Poznań 2024

Autor snuje opowieść o funkcjach i zastosowaniu architektury w sposób nietuzinkowy. Pokazuje, że budynki mogą być manifestacją gustu, szczytowym osiągnięciem technologii, tłumaczy kursy wytyczone przez uznanych mistrzów, wskazuje na mariaż dawnych wartości z nowymi materiałami.

 „Stare budowle – obojętnie, czy są to budynki parlamentu, czy sale koncertowe – nie tylko kształtują nasze zachowania i styl bycia; one są niczym nasi serdeczni przyjaciele. (…) Budowle przypominają nam również o ludziach, którzy je wznieśli, o ludziach, którzy choć byli tacy jak my, byli jednocześnie zupełnie inni. 

I jesteśmy im wdzięczni za to, co nam pozostawili. Czy ludzie w przyszłości będą nam wdzięczni za to, co my zbudowaliśmy?” – pyta    z przekorą Rybczyński. Bogaty materiał napisany prostym językiem usatysfakcjonuje każdego, kto zechce pochylić się nad różnorodnością architektury i zbadać jej tajemnicze detale.