Wielkanoc
Wielkanoc – Święto Zmartwychwstania Pańskiego rozpoczyna się jutrznią(rezurekcją) – trzygodzinną mszą połączoną z procesją. Dawniej odprawiano ją w nocy z soboty na niedzielę. Dziś odbywa się ona we wczesnych godzinach rannych. Niezmienne pozostały natomiast towarzyszące tej uroczystości wystrzały petard, fajerwerki. Są one symbolem zwycięstwa życia nad śmiercią i podkreślają radość ze zmartwychwstania Jezusa.
Po rezurekcji, w gronie rodzinnym, dzielono się jajkiem i spożywano uroczyste śniadanie nazywane także obiadem bez dymu. Tego dnia nie wypadało gotować, przygotowywano więc dania , które nie wymagały gotowania. Wyjątek stanowił różny od postnego, tłusty żur z białą kiełbasą. Po śniadaniu, ku wielkiej radości dzieci obdarowywano je tzw. „zajączkami”. Były to
najczęściej słodycze, lukrowane
ciastka, później czekoladowe zające. Jednak największe znaczenie
przypisywano wielkanocnemu jajku. Było ono symbolem odradzającego się życia oraz nadziei,
którą dał wszystkim ludziom Chrystus, zmartwychwstając po swojej
okrutnej męce i śmierci. Właśnie dlatego świąteczne stoły zdobią przepięknie dekorowane
jajka (gładkie, czyli
kraszone oraz zdobione: malowane, pisane, skrobane, oklejane).
Z drugim dniem Wielkanocy związany jest obyczaj
zwany śmigusem-dyngusem lub lanym poniedziałkiem. W wytwornym towarzystwie zabawa ta przebiegała nieco łagodniej
niż na wsi, chociaż jak pisał Jędrzej Kitowicz, :
„(…) gdy się rozswawolowała kompania, panowie
i dworzanie, panie, panny, nie czekając dnia swego, lali jedni drugich wszelkimi
statkami jakich dopaść mogli; hajducy i lokaje donosili cebrami wody, a kompania
dystyngowana, czerpając od nich, goniła się i oblewała od stóp do głów, tak iż wszyscy zmoczeni
byli, jakby wyszli z jakiego potopu”.
Z okazji ŚWIĄT WIELKANOCNYCH
serdeczne życzenia mocy w codziennym życiu,
nadziei w chwilach
trudnych
mądrości, która wskazuje
drogę
oraz radości na każdy dzień
