Autorką
budzącą zainteresowanie współczesnych jest Maria Komornicka, poetka,
publicystka, prozaiczka, krytyk sztuki. Pisywała pod przybranym nazwiskiem
Piotr Włast.
Komornicka debiutowała opowiadaniami wydanymi później w zbiorze Szkice(1894),
ujawniając od razu własny ton pisarski i bardzo specyficzne zainteresowania,
między innymi problem relacji między kobietą i mężczyzną. Jej drugą głośną
książką były – napisane wspólnie z Wacławem Nałkowskim i Cezarym Jellentą – Forpoczty(1895),
rodzaj modernistycznego manifestu. Zamieszczony tu szkic Komornickiej Przejściowi stanowił tekst znamienny
dla czasów, w których powstał. Odchodząc od haseł pozytywistycznego
utylitaryzmu, publicystyka domagała się prawa do nieskrępowanego kierowania
swym życiem, prawa do szczęścia oraz rozkoszy. Większa część jej spuścizny
literackiej („ciemne”, ekspresjonistyczne wiersze, proza, eseje krytyczne)
ukazała się w
prasie – w krakowskim „Życiu” i „Chimerze” – i tam pozostała,
czekając dopiero na przypomnienie współczesnemu czytelnikowi.
Osobne wydanie
miała powieść Biesy(1903), pozbawiony wątków fabularnych wgląd we własną
psychikę, jak pisał Artur Hutnikiewicz, jeden z najdziwniejszych utworów
polskiego modernizmu, stojący na pograniczu różnych gatunków: prozy, poezji,
filozoficznego eseju.