Marcello Bacciarelli

            5 stycznia 2016 roku mija 198 rocznica śmierci słynnego malarza, Marcello Bacciarellego. Włoski twórca działał w Warszawie w 1756-63; z tego okresu datuje się jego znajomość ze Stanisławem Augustem Poniatowskim. Następnie przebywał na dworze cesarskim w Wiedniu. W 1765 mianowany profesorem akademii w Dreźnie. W 1766 Bacciarelli przybył ponownie, teraz już na stałe do Polski; otrzymał szlachectwo i tytuł pierwszego malarza nadwornego; został kierownikiem Malarni na Zamku Królewskim w Warszawie (pierwsza w Polsce zawodowa szkoła malarska), generalnym dyrektorem budowli królewskich i gł. realizatorem polityki artystycznej króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Członek akademii wł., austr., i niem. oraz Towarzystwa Przyjaciół Nauk  w Warszawie, profesor na Oddziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warszawskiego. Wszechstronnie wykształcony, reprezentował w swej twórczości - dekoracyjnej i portretowej - typową sztukę dworską. Bacciarelli malował reprezentacyjne portrety króla (Portret Stanisława Augusta w stroju koronacyjnym) i osób z jego otoczenia oraz wielkie kompozycje alegoryczne, zdobiące plafony sal Zamku Królewskiego i pałacu w Łazienkach (Sala Salomona), a także obrazy rel. Na zlecenie króla malował też obrazy historyczne (cykl sześciu obrazów do Sali Rycerskiej, 22 portrety królów pol. do Sali Marmurowej na Zamku Królewskim) i o tematyce współczesnej. Duży zbiór prac Bacciarellego znajduje się na Zamku Królewskim i w Muzeum Narodowym w Warszawie.

IB