Isaac Bashevis Singer

 

Jeden z najczęściej czytanych pisarzy XX wieku tworzył w języku, który znała tylko garstka starych Żydów. 

Singer siłą swego talentu sprawił jednak, że ich życiem na zapadłej polskiej prowincji zachwycił się  cały świat.

 Rozgłos uzyskał, mieszkając w Ameryce, dokąd wyjechał  w 1933 roku. Początkujący wówczas, późniejszy wybitny prozaik, Saul Bellow, przetłumaczył  na angielski jego opowiadanie „Gimpel Głupek”.

Międzynarodowa publiczność literacka odkryła wówczas Singera, a wraz z nim – prowincjonalny świat  polskich Żydów przełomu XIX i XX wieku.

I wraz z autorem zaczęła zgłębiać podstawowe pytanie: na ile człowiek pobożny, a zwłaszcza Żyd, może korzystać z doczesnych przyjemności, by nie utracić więzów z własną wiarą i tradycją?

 Przed tym dylematem stawała większość bohaterów Singera. Także Jasza, tytułowy „Sztukmistrz z Lublina” z powieści, która przyniosła Singerowi w 1978 roku Nagrodę Nobla.

 Od pisania w jidysz nie odstąpił do końca. Pytany o przyczynę, odpowiedział: ”Ja wierzę w zmartwychwstanie. A kiedy zmartwychwstaną miliony Żydów, jakie będzie ich pierwsze pytanie? Otóż zapytają: czy jest coś nowego do czytania w jidysz?