12 stycznia 2017 roku mija 141 rocznica urodzin Jacka Londona

Właściwie John Griffith London – powieściopisarz amerykański, nowelista. 
Dzieciństwo miał niełatwe – wcześnie zaczął pracować; był robotnikiem, rybakiem, poszukiwaczem złota, marynarzem, dziennikarzem, korespondentem wojennym w Meksyku 
i podczas wojny rosyjsko-japońskiej. Podobnie jak bohater jego powieści – Martin Eden – był samoukiem. 

Aby zostać zawodowym pisarzem, pracował 
z nadzwyczajnym uporem, pokonując liczne trudności – odrzucano kolejne jego rękopisy. Interesowała go problematyka społeczna, był członkiem amerykańskiej partii socjalistycznej.

Zadebiutował w wieku 24 lat zbiorami nowel „Syn Wilka” (1900) i „Bóg ojców jego” (1901), w których przedstawiał surowe życie na Alasce. Pierwszą powieścią Londona była „Córka śniegów”(1902) – kolejna pochwała awanturniczego życia, budująca romantyczną legendę Ameryki. Pięć lat później powstały wspomnienia z czasów, gdy podróżował  po całym kontynencie jako tramp – „Na szlaku”. Twórca często sięgał do tematyki zaczerpniętej z życia zwierząt; do najpopularniejszych jego książek należą „Zew krwi”(1903) – opowieść o psie, który poznawszy smak wolności dołączył do stada wilków oraz „Biały kieł”(1906) – historia dzikiego wilczura walczącego w obronie swego pana. Bohaterowie Londona to najczęściej ludzie wyrastający ponad przeciętność, walczący o byt w niesprzyjających warunkach. Doświadczenia pisarza wyniesione z trudnego dzieciństwa i wielu

wykonywanych zawodów nadały specyficzny i indywidualny rys jego twórczości. 

IB