Flamandzki
malarz, rysownik i grafik; jeden z najwybitniejszych
twórców
epoki baroku. Od 1589 przebywał w Antwerpii, gdzie był uczniem T. Verhaechta, A. van Noorta i O. van Veena. We Włoszech
zapoznał się
ze sztuką antyczną, dziełami Rafaela, Tycjana,Caravaggia, P.
Veronesego, Carraccich i Michała Anioła. Założył wielką pracownię
malarską, w
której powstało ponad 2000 obrazów; uczniami i współpracownikami
Rubensa byli: J. Jordaens, A. van Dyck, F. Snyders, J. Brueghel
zw. Aksamitnym. W jego twórczości dominowała tematyka religijna
(m.in. tryptyki: Podniesienie krzyża, Zdjęcie z krzyża; obrazy-Sąd
Ostateczny, Pokłon Trzech Króli, wielokrotne przedstawienie Marii i
świętych i mitologiczna (gł. wątki heroiczne Bitwa Amazonek, poet. i
nacechowane radością życia Pijany Sylen, Święto Wenus;
często
ukazywał piękno nagiego ciała ( Sąd Parysa, Trzy gracje-kilka wersji).
Jednym z ważniejszych dzieł Rubensa jest hist.-alegor. cykl malowideł
dekor. do Pałacu luksemburskiego w Paryżu, przedstawia-
jący życie
Marii Medycejskiej. Rubens tworzył też portrety reprezen-
tacyjne,
zwł. męskie oraz portrety kobiece. Twórczość Rubensa w pełni
wyraża idee baroku-cechuje ją dynamika, żywiołowość, swoboda
kompozycji, zamiłowanie do bogactwa i okazałości, znakomite
wyczucie
barw.
IB
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz