Madonna z Dzieciątkiem i dwoma aniołami

 

Madonna z Dzieciątkiem i dwoma aniołami – w XVII- wiecznych rejestrach rodu Farnese obraz ten figurował jako dzieło Filippa Lippiego i był przechowywany w rzymskim pałacu rodowym.          W 1734 r. z woli Karola Burbona przewieziono go do Neapolu, podobnie jak większość kolekcji. O autorstwie Botticellego dyskutowano jeszcze w początkach XIXw., kiedy Bernard Berenson, badając fragmenty gorszej jakości, zaklasyfikował kompozycję do grupy obrazów pędzla „Amico di Sandro”, do której zwykł włączać dzieła o niepewnej atrybucji. Dzisiejsi badacze zgodnie uznają  autorstwo Botticellego, twórcy licznych przedstawień tematu Madonny z Dzieciątkiem i aniołami. Początkowo artysta wzorował się na kompozycjach Filippa Lippiego, później wykształcił własną wersję tematu, którą ilustruje Madonna w ogrodzie różanym w zbiorach Luwru. Botticelli uczył się w pracowni Filippa Lippiego. W 1467 r., po wyjeździe mistrza do Orvieto, został uczniem Andrei del Verrocchia, a następnie Pollaiuola. Madonna z Dzieciątkiem i dwoma aniołami ze zbiorów Capodimonte nosi wyraźnie ślady tych doświadczeń, stanowiąc jednocześnie niezależny malarski rezultat przetworzenia wpływów mistrzów. Matka Boska siedząca pod gołym niebem, w ogrodzie, delikatnie podtrzymuje Dzieciątko, podczas gdy od dołu patrzą na nią anioł i mały św. Jan Chrzciciel. Pejzaż w tle kompozycji przywodzi na myśl toskańskie wzgórza. Za pasem murów, nawiązującym do architektury florenckiej, widnieje pełen uroku krajobraz wiejski tej krainy. Bliżej widza natomiast artysta umieścił scenę intymnego dialogu matki i dziecka, o symbolicznej, uniwersalnej wymowie.