Mikołaj Gogol

 

Szlacheckiego syna z zapadłej ukraińskiej wsi dręczyła nuda prowincji. Trwał jednak w przekonaniu, że gdzieś tam, w dalekim Petersburgu, życie toczy się pięknie i podniośle.

 Kiedy jednak znalazł się w stolicy carskiego imperium, szybko odkrył ,iż jego mieszkańców zżera jeszcze większa nuda                      i pospolitość. 

Cała jego twórczość to zemsta za to rozczarowanie. Gdy carska policja zaliczyła ucznia Gogola do zwolenników „wolnomyślnych” profesorów wytropionych w gimnazjum, ukończył szkołę                  z najniższą , 14. rangą urzędniczą.

 Z takim wykształceniem trudno mu było znaleźć interesującą posadę w Petersburgu. Bez powodzenia próbował kariery urzędniczej, aktorskiej i literackiej. Dopiero zachęty Puszkina sprawiły, że Gogol ponownie chwycił za pióro.

 Czytelnicy mieli mu jednak za złe, że szydzi z „synów ziemi rosyjskiej”, a sam Gogol był niezadowolony z tego, że – szydzi zbyt mało. Szybko jednak te zaniedbania nadrobił, pisząc sztukę „Rewizor”. 

Jednak satyra na Rosję prowincjonalną była tak dosadna, że na autora posypały się gromy. Zaszczuty Gogol wybrał się w podróż po Europie Zachodniej.

 Z podróży przywiózł do kraju powieść „Martwe dusze”- to zakamuflowany atak na carski absolutyzm, który prowadzi miliony Rosjan do całkowitej degrengolady moralnej. Umarł            w przekonaniu, że jest za mało utalentowany, aby pokazać prawdziwe, szlachetne oblicze swojej ojczyzny.