Nie osiągnął sukcesu ekonomicznego, a kiedy niemal stracił wzrok, przez ostatnie lata życia został świeckim bratem przy zakonie w Loretto. Pobyt w Rzymie umożliwił mu zapoznanie się z dziełami Rafaela i Michała Anioła, z których twórczości przejął pewne wątki ujawniające się w jego obrazach w postaci wyrazistej charakterystyki psychologii przedstawianych osób i umiejętności wytworzenia sugestywnej atmosfery w obrazach o treści religijnej. W ten sposób ukształtował się jego niepowtarzalny język malarski, w wielu wypadkach niemający nic wspólnego z renesansową równowagą.
Reprodukowane dzieło pochodzi z Bergamo. Lotto w
masywnej ramie architektonicznej umieścił scenę, która ze względu na charakter ruchu
postaci i mocne światło może przywodzić
na myśl przedstawienie teatralne. Temat pochodzi ze średniowiecznego tekstu,
znanego jako Sette dolori della Vergine [Siedem Boleści Najświętszej
Marii Panny ]. Chrystus, zanim wyruszył do Jerozolimy, poprosił Matkę o błogosławieństwo, a ona znając
przyszłe losy Syna, padła zemdlona. Podtrzymali ją Magdalena, św. Jan i jej
matka Anna. Tekst ten był jednym z najczęściej przedstawianych w sacre
rappresentazioni, spektaklach teatralnych wystawianych w czasie Wielkiego
Tygodnia. Przyczyna tak wielkich cierpień Matki i Syna zostaje wyjaśniona
dzięki karteczce przypiętej do jabłka,
znajdującego się na pierwszym planie. Tekst wyraża nadzieję rodzaju ludzkiego
oczekującego Odkupienia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz