Obraz był częścią nastawy ołtarzowej namalowanej przez Colantonia w 1450 r., do kościoła San Lorenzo w Neapolu. Kompozycja ukazuje świętego w pracowni zajętego wyjmowaniem ciernia z łapy lwa. Łagodne spojrzenie zwierzęcia świadczy o jego dozgonnej wdzięczności.
Malarz przedstawił św. Hieronima siedzącego na drewnianym tronie, wśród półek z iluminowanymi księgami i bezładnie porozrzucanymi pergaminami. Otwarty manuskrypt z kałamarzem i przyrządami do pisania nawiązuje do działalności świętego jako tłumacza i komentatora Pisma Świętego. Święty Hieronim, wybitny znawca języka hebrajskiego i greki, jak również retoryki i prawa, był autorem pierwszego przekładu Biblii na łacinę, zwanego Wulgatą, którą opracował u schyłku IV w.
Biała broda
świętego stanowi odwołanie do jego olbrzymiego autorytetu w środowisku
kościoła. Niewielkie wnętrze, w którym został przedstawiony św. Hieronim,
przypomina typowy, renesansowy gabinet. Pomieszczenie to, niezwykle popularne w
XV w., ze względu na niewielkie rozmiary doskonale nadawało się do osobistej
nauki i rozmyślań humanisty i erudyty, bez względu na to, czy był on władcą,
literatem czy artystą. Liczne księgi oprawione w pergamin widoczne na półkach
za świętym są wyraźną aluzją do kulturalnego środowiska epoki humanizmu, w której
studia i pisanie dzieł naukowych odgrywały niezwykle istotną rolę.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz